Benim çocukluğumda bahçemize serçeler konardı
Kar yağdığında
Annemin sofra peşkirinden silkeledigi ekmek kırıntıları onların kursaklarina girerdi

Benim çocukluğumda komşularımız vardı
Tezekle yanan sobada ısınırdık
Tandırda pişen ekmekleri bölüşürdük
Otlu peynir katığımızdı
Zeytini bakkaldan gramla alır, bir lokmada türketmezdik


Benim çocukluğumda sütlü buğday ile çedene kavrulurdu ekmek sacında
Karpuz çekirdekleri cerezimizdi
Kırtlama çay içerdik
Oyle; kestane falan yoktu bizim oralarda
Ama huzur mutluluğa dönerdi


Benim çocukluğumda insanlar birbirlerine ters bakmazdı
Komşunun derdi derdimizdi
Gurbete giden, karısını, kızını komşuya emanet ederdi
Kimse kimsenin namusuna göz dikmezdi


Benim çocukluğumda ihanet olmazdı
Ne sevgiliye
Ne de Vatana
El eleydik en çetin fırtınalarda
Toz kondurmazdık bayrağın ayına yıldızına


Benim çocukluğumda tüm kuşlar beraberce kanat çırpardı mavi gökyüzünde
Güvercinler haber götürürdü özlenen sevgiliye


Benim çocukluğumda huzur okunurdu riyasız bakışlarda
Her şey guzeldi
Mutluluk yüzlerde tebessüm olurdu benim çocukluğumda...


Ahmet MORAN