insan
ne çok ölüyor
sevdikleri
ölünce..
ürkek bir serçe gibi
uçup gidiyor
zaman
avuçlarımızdan

çiğdemler açmış mıdır
bilmiyorum
karşı tepede
hayıtlar
filiz verdi mi
son yağmurlarla..

kışlar
ne çok uzuyor
ne çok kar yağıyor
ve
ne çok sis birikiyor
penceremde..


sanıyorum ki
konuşursam
söylersem yüksek sesle
azalılırsın
yüreğimde..



tam şuraya
gelip oturuyor
yokluğun
eskiden oturduğun yere değil
gözlerimin pınarlarına
bir iki damla yaş
yanıyor
gözlerim
yokluğun mu yakıyor
yaşlar mı
gözlerimi
çok belli değil..



kuşluk vakti
"nerdesin" diyor
sesin
şimdi minik bir serçenin ürkekliğinde
uçup gidiyor
her şey
uzaksam sana
hızlanıyorum
yakınsam
geçmişe yaklaşılabiliyor mu


çokluk
yokluğun oturuyor
nefes aldığın
yere


yağmurlu havalarda
daha çok
özlüyorum seni
yağmura müsavi
ellerini..


insan
ne çok ölüyor
sevdikleri
ölünce..
ürkek bir serçe gibi
uçup gidiyor
zaman
avuçlarımızdan



tmolos
13/01/2018