İhanetin alışılmış komedisiyiz
Döngü ya bu hayat
Devamında yorgun kalmış…
Su suz ...
Bir yolcuyum ki han bilmez
Bir sen…
Ecel terler dökerken bedenimde
Kendim için değildim sana yandığım
Yaktığım gemilerin ülkeleri harabe
Ve limanları boynu bükük kaldı
Seni bekleyişimde bahar ağlarken
Kokuşmuş aşk lağımına yenilmesin sevdam
Kavga nedenimdi varlığın kendimle
Ölüm mesken tutmuşken yüreğimi
Sen vardın diye direnişteyim
Olsun varmazsa da yollarım varlığına.
Ben yeniden dirilirim
Belki bir sabahın katili gündüzde
Ya da akşamın cellat ı gecede
Katliam ve kıyım üçgeninde
Haksız bir yaşamın yenilgisiyim
Ah bir bilse yüreğimden gayrı olmayan
Nasıl magmalaştığını gecelerimin
Ve kederin kırbacında kıvranışını yüreğimin
Baltalanmış orman ağlayışım ki
Göğe kanat çırpan toprak parçası kaldım
Yok artık bende kalan bir ben
Ellerimden gittim…

Düşteki sevgiliiye..not doğaçlama bir çalışma ve hiçbirşekilde çalışılıp düşünülmeden yazıldı....bir daha olmayana....