0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
674
Okunma
Pervazlara konarken güvercinler.
Aklıma papatyalı günler gelir.
Gümüş rengi bir yığın yaprak.
Yerde sonbahar adına raks ederken.
Gökte asılı duran bulutlar güneşin yaprakları.
Papatya misali ilham verirler tabiata.
İşte öyle bir aşkla çarpıyor kalbim.
İnadına umudum mavi.
İnadına aydınlığım güneş sarısı.
Neşemde dört mevsim bayram tadı.
Bahtiyarlığında şu kısacık ömrün.
Sıhhati kendime dost bildim.
Yeterdi kendimi üzüp durduğum.
Yağmur da yağsa kar beyaza da dönse ortalık.
Ben manolya kokulu bahardan vazgeçmem artık.
Değil odam, yedi kat gök olsa karanlık.
Yeter bana kendi aydınlığım.
Bana en büyük nasihat kendi yaşadıklarım...
