“Cami avlusunda Kanatsız Kuşlar
Her önüne gelen onları taşlar!”

Bizi özümüzden uzak eyleyen,
Aramıza giren şu gurbet diyor!
Aşığın dilinden Türkü söyleyen,
Elbet dönecekler sen sabret diyor!

Zevk için ayrılmaz garip sıladan
Anadan, babadan o nazlı yardan
Korusun isterim bizi Yaradan,
İkilik yapanı gel kahret diyor!

Kalemi elime aldığım zaman
Gerçekleri yazar dilemem aman
Her bacadan çıkmaz bilirsin duman,
Yanan ocağına bu rahmet diyor!

Yalvarsan, yakarsan kimse takmıyor
Babaya, anaya evlat bakmıyor
Nehirler tersinden neden akmıyor,
Durumu görenler çok hayret diyor!

Büyüğün sözünü unutmuş kızlar
Düzen bozuldukça yüreğim sızlar
Tutuksuz geziyor bütün hırsızlar,
Bu nasıl bir kanun, ne gaflet diyor!

Dini öğrenmeden Fetva veriyor
Zamanı gelince karlar eriyor
Bülbüller dallarda gülü deriyor,
Sen de göreceksin say farzet diyor!

DOĞANAY’ım derim yanar şu bağrım
İnsanlık adına olacak çağrım
İlacımı alsam geçecek ağrım,
Çare bulunacak ha gayret diyor!

Kemal DOĞANAY