Nerede dertli var,nerde çaresiz,
Dünya’yı dolaşıp beni buluyor.
Sanırlar ki benim gönlüm yâresiz,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Unutmak istiyor kimi dününü,
Kimi gözyaşından görmez önünü.
Kimi de gün etmek için gününü,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Yâr deyip birine yâr olamayan,
Vuslat diyârına yol bulamayan.
Sevda pazarında yer alamayan,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Hayata darılıp umudu kesen,
Kaderine küsüp delice esen.
Her biri ayri renk ve ayrı desen,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Çoğu yarasına sargı arıyor,
Bazısı tarafsız yargı arıyor.
Canından bıkanlar kargı arıyor,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Çare umuyorlar biçare kuldan,
Meyva bekliyorlar kurumuş daldan.
Kendime hayrım yok anlasam haldan,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Sanki lokman hekim,sanki veliyim,
Sanki yaratanın şifa eli’yim.
Bazen aklıselim,bazen deliyim,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Merhemim olsaydı önce şurama,
Sürerdim kanayan yürek yarama.
Zaten her günümüz ayrı drama,
Kapıma hep imdat diyen doluyor.

Zehra Yılmaz/Gv.