3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
850
Okunma
mavi orman
İspinoz gibi ilgi istemez sanırdım kendimi
evler hep çoğuldu
odalar hep tek.
O uzayan düşler
mesafeler
eksiltirmiş insanı,
eskitirmiş ahşap bir zemin gibi.
Gelmiyor kuş sesleri
küskün saçaklar
suçlu şehir,
zehirli orman.
Tuttum denizin dalını böldüm ikiye
toprağın üstüne tünedi guguk sesleri.
Kondu önce ve sonra uzadı otlar,
çoğaldı karıncalar
geceyi eritti mavi.
Bir umman yolundan yürüdü yunuslar
uçtu kelebekler, uçurtmalar...
Dudağın kenarında
bahçeler açtı, papatyalar.
Ağzından ceylanlar içti
suda yanmayı gördüm.
"bütün ol ayrı tut kendini"
izlerimden öp beni.
Sibel Ayan
09 01 2018
01:40
5.0
100% (4)
Cevap Yaz