Bana kaç kezsin çocuk!
Sende ayrılığın çetelesi işler
Bak ellerimde kalem karası
Çığlıklarım yüzünden gittiğinden beri
Ve yüzün yüzüme yazı üfledi ilkbahar muştusu


Bu kaçıncı niyaz iman tahtasının döşünde
Ellerim kaç kez dualarına isyan/
Oğul gitme dediğimde kaçtın sen
Kaçtın balam güz yağmurlarına
Bir çiğdemle düşüp kalktı
Benliğin…


Gülüşün Adana’da karpuz yerken
Düştü aklıma/
Sonra Kars’ın tulum peynirinde eridi
Bakışların…
Seni sevmelerini kaybetti gidiş yollarında
Erzurum treni…
Kahır aralarına bir dürmeç
Hozat yaylasından/


Öfken kuş kursağı evladım
Bilirim seni öyle nemrut değildir
Bana kinin…
Yolunu Manyas’ta kaybetmiş
Turnalar gibi masum/


Oysa sen bir temmuz sıcağında
Ekinler derilirken muştulanmıştın bana
Davul zurna eşliğinde…


Şimdi;
Günyüzü çalğınlarında seni arıyorum

Çocuk nerdesin?