insanlar zor durumda kaldıklarında sığınacak bir liman arar. Bu bazen anne kokusu olur, bazen baba şefkati, bazen dua. Bana sorarsanız kalp aşktan nasibini almadıkça ne anne kokusunu duyabilir ne baba şefkati yeter ne de dualar içten olabilir. İlla ki aşk tek olana aşk. Her nefeste aşk. Yoksa saydıklarım söz kalabaĺığından ibaret olmaktan ileri gidemez.


kokar fesleğenler
feslikan mahallesinde,
parkın içinde yalnız bir çocuk,
lacivert şortuyla,
kırmızı tişörtüyle.
elleri ceplerinde,
daha beşinde.

gök gürülder,
şimşekler çakar.
ve ilk damla
alnının tam ortasına düşer.

elektrikler kesilir,
mahalleye karanlık kaplar.
ardından bir köpek havlar.
çocuk, çocuk hıçkıra hıçkıra ağlar.

yağar çocuk yağar
birden bir fırtına kopar.
koş çocuk koş,
anneciğin sana seslenir.


yağmur diner,
fırtına biter.
kokusu kaplar fesleğenlerin,
her sokaklarında mahallenin.

gül çocuk gül,
kucaklar seni anneciğinin.
gül çocuk gül!
koynundasın anneciğinin.