Hayata ölümsüzcesine sarılan;
Ve bir gün olsun kendi varlığını,
Bile fark edemeyen sevgili okurlarım.
Ya da nacizane bu sözcükleri,
Dizelere sıralayan yüreğim.
Bugün tek yapacağınız şey,
Aynanın karşısına geçip.
Kendinize şu soruyu sormak olsun.
Ben bu yaşıma kadar kendim için ne yaptım? Eminim ki çoklarınız cevapsız kalıcaktır. Malesef insan oğlu hayatının en güzel yıllarını. Muhattap olduğu yüzleri,
Mutlu edebilme gayretiyle geçiriyor.
Ama bu gayret ne denli güçlü olsada,
Çoğu kez görülebilmesi mümkün olamıyor.
Neden mi?
Çünkü muhattapların renk körüyse eğer.
Senin gökkuşağı oluşun,
Hiçbir şeyi ifade etmiyor.
Malesef.
Keşke o güzelim yıllarımıza (HİCRAN)değilde
Mutluluk ekebilseydik ama nafile.
Şimdi ise,
Başımızı bile asla geri çevirmemeliyiz.
Çünkü artık duygular,
Bulanmış bir ırmağın sessizliğinde.
Zoraki durullanmanın çabası içinde.
Ne yazıktır ki artık ona bakan gözler.
Esen yeller.
Onu bulandırmaya yetecek kadar,
Etkili.
Aygülün
Dizeleri.