ustura kesiklerini zaman cımbızlıyor
karanlıklar hasır altı edilirken
dünün sıska bacaklı zülfü figanı
on yedi bahar eskidi


mütemadiyen haraç mezat harcadım ömrü
on sekizden alacaklıyım dedi içsel sesi
soluk soluğa kalmış ömrü figan
zamanın solgun figüranlarıyız
feryat figan pejmürde hayatlar senfonisi


haydi vals zamanı
bir elimde ayna bir elimde ustura
sessizce gidelim bu şehirden
rüzgarın yaprakları öpen iklimlere
ay çoktan hüzünlenen kirpiklerini örttü ömrüme


gelincik güzellemeleri işli mendil gibiyim bu gece
ömrümde on sekiz yaş telaşı
arnavut kaldırımına düşen şen bir kahkaha gibiyim
yada ağız dolusunca küfür
geceyle düş gibi
öyle ki ömür süzgecimde öbeklenen çakıl tanesi
ağırlığınca acı biriktiren nasırlı bir yalnızlık




aydınlıklar zamanın ustura kesiminde
canhıraş bir yıl ölüyor zamansız
alacaklıyım on yediden
borcunu ödemeye hazırlan on sekiz
yada matemli yaşmak takmış ömrüme
bir yudum mutluluk ol