Beni harda koyup çekip de gittin
Son defa yüzünü göreydim keşke!
Bükülmez boynumu büküp de gittin
Muhabbet bağına gireydim keşke!

Hayalin aynada kaldı giderken
Gözüm uzaklara daldı giderken
Vefasız, kalbimi aldı giderken
Bu canı uğrunda vereydim keşke!

Yüreğime paslı kelepçe vurdun
Koşturdun peşinden, bir ömür yordun
Sevda ateşinde yanan bir kordun
Vuslatın yoluna ereydim keşke!

Yâr aklıma düştün, çöl oldu gönül
Hicran yaşlarıyla göl oldu gönül
Hasretin narıyla kül oldu gönül
Kör nefsimi bin kez yereydim keşke!

Omzumda dert yükü taşıyorum ben
Nazlı yârden yar’a koşuyorum ben
Hicran yarasını kaşıyorum ben
Var’ımı yoluna sereydim keşke!

Yürek yandırırsın yaman hasretlik
Gönül göklerinde duman hasretlik
Terk eyle gönlümü aman hasretlik
Aşk bağından güller dereydim keşke!

Nemli gözlerimde buğu gibiydin
İntizar gölünde kuğu gibiydin
Karlanmış dağların çığı gibiydin
Hasretin kar’ını küreydim keşke!

Dün gitti umutlar yarında kaldı
Gönlümün çırası narında kaldı
Gözüm gonca gülün hârında kaldı
Hicran defterini düreydim keşke!

Elif misaliydim, vav oldum ey yâr!
Bir tebessümüne tav oldum ey yâr!
Aslandın, gönüllü av oldum ey yâr!
Aşkın sefasını süreydim keşke!

M. NİHAT MALKOÇ