Dost bildim ağaç seni

Gönlüm gibi yeşilden yanasın
Dost bildim ağaç seni

Meyve verdin dal verdin
Dost bildim ağaç seni

Meyve uzattı dalların
Dost bildim ağac seni

Beşiğimiz oldun ağaç
Dost bildim ağaç seni

Beşiğimiz oldun ağaç
Tabutumuz oldun ağaç
Yaktık ısındık
Ağaç sende insana şefkat güneşi
Dost bildim ağaç seni

Onu gölgeledi
Ey gönlüm sev ağacı
Çekmesin acı
Ağaçlar yelpazendir ağaçları sev bebek
Sevgisi büyük bebek
Evren kadar olsun sevgin
Ağaçlara kuşlara şu evrene

Ey gönlüm
Sende arar derin manayı daldal dala konan kelebek
Ağaç şefkat güneşi kuşlara
Yeşil bayrak şu yapraklar
Oku gönülce üstünde inci yazılar

Ey gül gönlüm sev ağacı
Şu dallar duadaki el gibi

Dost bildim ağacı
Gör gönlüm
Ağaç dost yeşil meralara
Ağaçları neden sevdi bebek
Ve sevdi kelebek
Bak ağaç şefkat güneşi
Bu gül vatanda sevdalara

Sor gönlüm
Ağaca niçin dost olmaz insan
Ağaç büyüyen şefkat yeşil yeşil
Sevgiden yoksul eller alırlar dikenli baltayı
O an devrilen diri bir gönüldür

Cevabını ver gönlüm
Ağaç dost değil mi toprağa...
Ve haykır:
Ağaç seninle büyüyen şefkat
Dertli beşiğimiz senden ağaç
Fakir tabutumuz senden ağaç...

Kör gönlüm
Dost bil ağacı
Ağacla büyüyen şefkattir