1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1382
Okunma
Sensizlik,
yağmur gibi yağacak bastığın topraklara...
Toprak,
sensizlik kokacak çokça...
Dokunduğun eşyalara dokunacaklar,
ellerinle büyüttüğün ağaca bakacaklar habersiz.
Her kapı açıldığında,
ilk girenden önce içeriye girecek nefesin.
Adın gelecek o an belki de dil ucuna.
Okşadığın baş, tuttuğun el,
adımlarını uydurduğun çocuk büyüyecek senden sonrada.
Tıpkı,
seninle büyür gibi.
Yeniden...
Eylül, her yıl biraz daha düşürecek anıları.
Biri çok uzaklara bakacak,
görür gibi gözlerini.
Elleri cebinde,
kırgın
ve
hiç sevmeyecek Eylül sabahlarını.
Veda.
Veda işte...
Söz kifayet etmez...
Sensizlik, yağmur gibi yağacak bastığın topraklara...
Toprak,
sensizlik kokacak çokça...
Kağıtsız Şair
5.0
100% (2)
Cevap Yaz