Hep kovuldum, avare dolaştım,
Sevilmeden sevdim ağlattılar beni,
Yersiz yurtsuz kaldım uğraştım,
Akraba bildiklerim sildiler beni.

Her yanı menfaat sarmış duruyor,
Dost akraba ne arıyor ne soruyor,
Bitirdiler hayatımı soldu sönüyor,
Köyden şehire sürgün ettiler beni.

Kapandı yüzüme bir bir kapılar,
Silaya hasret yurtsuz koydular,
Mezarımı yaban ellere kazdılar,
Diyarı gurbet ellere attılar beni.

Yaranamadım kimselere burada,
İki duvar bir taş ayırdı bizi orada,
Hepsi birlik oldu tek kaldım arada,
Selamsız sabahsız koydular beni.

Ana baba mirası dedim almadım,
Mal mülk deyip paraların çalmadım,
Saygıda kusur edip kuyu kazmadım,
Sığmadık catı altına kovdular beni.

Çoluk, çocuk yıllardır silaya hasret,
Yabancı oldular acılara namzet,
Nine, dede unuttular aldılar içazet,
Kalk şuradan deyip kovdular beni

Ahmet Ali gülmek sana haram oldu,
Ana baba gidince güllerim soldu.
Karardı dünyam göz yaşlarım kurudu,
Vatanım, köyüm, evimden kovdular beni.

Ahmet Ali Canbaz 08.10.2017