Çiçeklerden en çok, mahzun bakışlı hercai menekşe ile
Alçak gönüllü akşam sefalarını severiz.
Sevdiğimize siz diye hitap etmek,
Sigarasını ayağa kalkıp yakmak
Ve La Comparsita ile dans etmek isteriz...
Bir de tutkumuz var;
Durup durup, eski İstanbulumuzu özleriz.
Yâni, modası geçmiş bir ihtiyarız biz...

Bir şeyler yazarız, şiire benzetmeye çalışarak,
Kendimizi avuturuz,
Değer ölçülerimiz var, yaşadığımız yılların oluşturduğu,
Onlardan ödün vermeyiz,
İltifata da tâlip değiliz.
Çünkü, ne olduğumuzu ve ne olmadığımızı biliriz...

Sevdik mi, ölümüne severiz.
Zaten, sevemediğimiz gün, hepten yok oluruz, biteriz.
Gün batımı renklerindendir bizim sevdalarımız hep,
Sarı,pembe, kızıl ya da eflatun olur
Fakat her renge, akşamın hüznünden sürülmüştür bİraz
Öyle sevdanın tadı da bir başka olur...

Havı dökülmüş kadife gibiyiz
Modası geçmiş ihtiyarın biriyiz.
Ve Hâşimin dediği gibi
"Melâli anlamayan nesle âşinâ değiliz... "

Ünal Beşkese