2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
560
Okunma
YOKUŞ
Bugün yokuşu çıkarken dizlerimi tuttum.
Dedim Yusuf hapı yuttun.
Yıllarca sırtında taşıdığın yükleri unuttun.
Hep böyle kalacaksın sandın.
O günlerin kıymetini
Düze çıkınca anladın!
Derken vitrinlerde ki aynalarda kendime bir baktım.
Bu çökük omuzlar bu beyazlamış saçlar kimin?
Aynadaki adam ben miyim?
Geriye bakmadan yürüdüm biraz.
Karşımda bana benzeyen onlarca insan…
Bastonu elinde ak saçlı dedeler.
Ayağını sürükleyerek gidenler,
İki çocuğunu birden sırtında taşıyan anneler,
Çöpten ekmek toplayanlar,
Siren sesleri,
Deli deli gezenler…
Ne gördüysem beni teselli etmedi.
Kanadı kırık güvercin gibi hissettim kendimi!
Yüreğim taşıyamaz bu yükleri ..
En iyisi oğlum,
Sen,
Bir daha yokuş çıkma,
Aynalara da bakma!..
Yusuf Yılmaz
5.0
100% (2)
Cevap Yaz