HİÇLİĞİMİN MENZILI
Rüzgarın süngüsünde
Çetin geciyor ic savaşım
Hayallere gucum yok
Takvimden dusen her yaprak
Sensizligi bana daha da yaklaştırıyor
Kalbim,hiçligimin menzilinde yerle yeksan
Yaprak kımıldamıyor
Gittiğin yerde
Yastigim sen kokuyor
Sanki hiç gitmemişsincesine
Yatağını hiç toplamadım
Sen kokuyordu,biz kokuyordu
Senden kalan son kıyafetleri kokladım az önce
Hala dün gibiydi
Kokun hiç gitmemişti
Hatırlar mısın birlikte gitmiştik çarşıya
Nasıl da sevinçliydik
İlk maaşındı
Hava alabildiğine soğuktu ve nemli Bizim keyfimiz akustikti
Hoşumuza giden ilk mağazaya girdik
Önce birbirimizin donmuş ellerini ısıttık
Sonra mağazanın içinde gezinmeye başladık
Bir sağ bir sol
Derken yeni sezon kazaklara rastladık
Hele bir tanesi var ki
Ne çok kavga etmistik onun için
Tam bir aile içi kaostu
Hani şu yakaşı şal yaka olanı
Ben siyahı yakıştırmıştım sana
Kara gözlerindeki derinliği ortaya çıkarmıştı
Sen laciverti beğenmiştin
En son ikisini de almıştık
Zamanın kılıcı keskin delip de geçiyor insanı
Şimdi hatırlayınca bunları
Acı tatlı bir gülümseme kaplıyor gamzelerimi
Atmaya kıyamıyorum son hatıranı
Senin sevdiğin gibi katlayıp koyuyorum dolaba kazaklarını
Sanki hep varmışsıncasına
Kendimi kandırıp durdum yıllarca
Yureğimle oynadım hep
Bir cocukla oynar gibi
Ben istedim,ben yandım
Çunkü kalbim masumdu,o derin
Yalan hiç bilmemisti
Senden ogrendi
Erkenlerin arkasından doğan gün ışığı gibi
Çabuk esip geçti