Kaderin çıkmaz sokağında, bir çıkış bulamadım.
Mutluluğun sofrasında, bir kaşık alamadım.
Acımdan öldüm. Ama, sana, saygımdan ekmek banamadım.
Gülüşünden doysam yeter, ötesinde gözüm yok!

Kurban payından bir hisse bile alamadım!
Fakir payına,orucum dedim, yiğitliğe konduramadım!
Kedi payıyla, oruç açtım! Ama niyetimi bozamadım!
Bakışından doysam yeter, ötesinde gözüm yok!

Sesini, baklavadan, kadayıftan, daha tatlı saydım.
Seni aradım. Bulamayınca, kendimi, kısmetsiz bildim.
O kadar kulak kabarttım, tatlının kokusunu bile alamadım.
Yankısından doysam yeter, ötesinde gözüm yok!

Sebilden bir su olsan,değil su içmek! O suyu göremem!
Suyu görüp de! Ne seni! Ne kendimi, günahkâr edemem!
Bu nasipsizi, öbür dünyada, senden mahrum edemem!
Fotoğrafından doysam yeter ötesinde gözüm yok!

Emrah KORAN