2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1959
Okunma

Mevsimlerden son bahardayım
Yüreğimde güller açıyor
Son bahara aldırmadan
İki gül yetiştiriyorum
Biri sana / diğeri bana
Gözyaşlarımla suluyor
Sevgimle büyütüyorum onları
Her kokunu aradığımda
Gülünde tenini kokluyor gönlümü avutuyorum
Sana dokunmak
Sıcaklığını hissetmek gibi değildir elbet
Ama imkânsız bir aşkı
Ancak böyle yaşatabiliyorum.
(12 Kasım 2006-İstanbul)
Abdulsemet Telimen