Çevremi sardı bak, yine son bahar
Duygular canlandı, kışa döndürdü
Ne koku nede ses, vermez ki sahar
Cananın cemali, düşe döndürdü

Neden farklı geçer, yaz ile güzüm
Deli gönle yine, geçmedi sözüm
Asılıp kalmıştı, gülmeyen yüzüm
Yeniden hayata, neşe döndürdü

Fırtına, boran var, göz gözü görmez
Sağanak yağmurlar, hiç aman vermez
Güneş bulutlarda, yüzün göstermez
Bir kırık kanatlı, kuşa döndürdü

Ne bir suzinak var, ne rast dilimde
Aklım benim hala, nazlı gülümde
Divane gezerim, kendi halimde
Taş plağı san ki, başa döndürdü

Hasretin yakarken, artıyor sızım
Değişmez diyorlar, şu alın yazım
Gazel dökmüş, ağaç gibi yalnızım
Şu zavallı gönlü, taşa döndürdü

Bu acı, bu avaz, ey felek yeter
Sevğili özlemi, ne zaman biter
Her sabah her akşam, gözümde tüter
Kuruyan damlayı, yaşa döndürdü

Lüzumsuz daha yan, Dünya hanında
Bunu gördün bu gün, Hâk ihsanında
Kolay yıkılmazdım, er meydanında
Sırtım yere çaldı, tuşa döndürdü

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

SAHAR : Seher, tan vakti, gün ağarmadan ki hali