Ben seninle gözümü açtım uyandığım sabahlarıma
Ne çok şeyi öğrettin bana
Sen
Önce sevmeyi
Delice sınırsızca
Sonra düşünmeden
Sevmeyi
Olduğu gibi kabullenmeyi
Kuralsızca
Karşında tıpkı
Yeni doğan çocuk gibiydim
Ben aşk nedir bilmezdim
eskileri.
Öylece anlamsız bakardım
etrafıma.
Senin gözlerinde gördüm
sevgiliyi.
O martıların çığlıklarıyla
sevdan bana önce
yürümeyi.
sonra koşmayı öğretti.
Ben önceleri
Güvenmezdim hiç
kimselere.
Ben bakışındaki görünce
Duruşunda ki asalate
güvendim.
Ben seninle yediklerim de
tat
içtiklerimden
haz almayı öğrendim.
Sen içimde bir o yana
bir bu yana savrulan
Benliğimi gösterdin bana.
Kolay değildi yaşadıklarım
sen korkusuzca
yaşamayı öğrettin bana.
Senle başım dik.
Senle aynaya ihtiyaç
duymadım.

Çünkü senin gözünde ben
daim başarandım.
Ben seninle umutlarıma
bağlanmayı öğrendim.
Ben seninle özgüveni ta
ufukta tattım.
Şimdi desen ki bana ben
Yokum.
İşte o zaman
ne o dediğine sen inan.
Nede senin gölgende.
Bahar olup çiçek açan ben
çünkü çiçekler
Gölgelerinden alınırsa
her geçen gün yavaş
yavaş
Ölmeye nahkumdur
Ölmeye mahkumdur.
AYGÜL YÜRÜR