vazgeçersin sonunda
tutunamadıkların dağılır gider ardın sıra



aynalarda asılı duran bakışlarını kaldırıp
bakarsın tanımsızlığına
yüzünden,
düş diye düşen bin parçayla birlikte
düşersin
dışından..içindeki kara suyun dibine



duvarlarla dedikodunu yapmaktansa ..gıyabında
pencereyi açar
bakarsın
boşluğa
boşlukta dolu dolu yaşayan saçma sapan insanlara



kalabalıklardan bir ses
uğultuyu aşıp
anlama bürünür kulaklarında



bir bakıştır o an
pencerene konan



küllerin üzerine çıkar
yarım kalmış bir hissin son’ucunda
rüzgara emanet
ha gayret



gerçeğe giden kaç düş kırıldı
kaç kalbin ahı var boyunda
ve kaç göz renginden..iz
sürülmüş
siyahımda



tanrım
başka bir yüz bulamadım suretime
bu bir iyilikse eğer
kıymeti yok kuluna
ama inanmak diye bir lütfu kalbe bahşeden sensin
ve lütfen
kalbe kalp olana da bahşet’sen
desem
haddi aşar mıyım bilmem



bir ben izinin
yüzü suyu hürmetine
dert
ve o derde
derman ver kudretinden



ya da
sına beni yine
bu defa
söz bu defa
da
bir ben kalacağım..aynalarda