Gece uzundu
Uzadıkça saçları kararıyordu ay
Karanfil mevsimi geçiyordu sokaktan
Yıldızlarını tarıyordu usul usul
Uzun saçlarına bakıyordu gökyüzü
Yağmur yağdı ardından
İnce sızıydı yalnızlık
Mahmur bir sabaha uyandım sonra
Mahur bestelendi gözlerini eğen bakışın
Karanfil kokusu saçıldı sokağa
Yalnız iki karanfildi ellerin

Çığlık çığlık özgürlüktün kaldırımda
Sen hiç benim olmadın ki
Başımı dayasam omzuna ağlardın belki
Sönerdi ellerinin karanfil rengi
Dayanamam, sırrını verir dilim
Dökülür kaldırımdan yarım kalan şiirim
Yağmur yağar ardından
Sen ardına bakmadan yalnız yürürsün sokak arası yokuştan
Uzar gece, yol uzar yürüdükçe
Bir sahil kentine ben düşerim
Her An/kara geceye sen
Sahilde yorulurken benim düşlerim
Aklına gelir mi yarım kalan şiirim
Dur anlatma sokakları bana
Sağ yanımdan ayrılık geçiyor
Soluklanıyor yoldan gelen yorgun hasretin
Oysa sana bakan
Yalnız iki karanfildi gözlerim.