Sorarsan;
Sanma ki ben yıkıldım sanma ki harabeyim;
Kimbilir belki bugün son vuslata gebeyim…

Nasıl mıyım?
Kolay mı bunca zaman hasretine dayanmak;
Paramparça düşlerin gözyaşına boyanmak…

Özledim;
Bugünlerde sorma hiç ne haldeyim, nerdeyim;
Son hüsran nöbetinde, beklediğin yerdeyim…

Üzülme;
Unuturum sanma hiç aklımda, fikrimde sen;
Nasıl özledim nasıl öbür yarım bir bilsen…

Sen yoksan;
Gözlerime bakan yok sen gibi senin gibi;
Cennet cennet kokan yok sarılsam tenin gibi…

Her zaman;
Sorarlarsa “iyiyim” demek farz oldu artık;
O neş’eli günlerim sensiz kayboldu artık…

Senden Sonra;
Gözlerimi kör etmek, bakmamak düştü bana;
Mutluluklar diklendi, umutlar küstü bana…

Sonrası;
Kaç kere kıyametler kopardım gözlerimde;
Kaç hayal orduları kayboldu sözlerimde…

Beklersen;

Gönlümün duvarında saklıyorum seni ben;
Beklediğin gün olsun, bekliyorum seni ben…

Ve Artık;
Diz çöksem de yeniden kalkmayı bilmem gerek;
Susan hasrete inat, yine de gülmem gerek…

Yani;
Sanma ki ben yıkıldım sanma ki harabeyim;
Kimbilir belki bugün son vuslata gebeyim…

Ali ALTINLI – 18.12.2017
Saat: 00:20