İnsanlar tuhaf oldu,artık güvenilmiyor.
Onların sözlerine,itimat edilmiyor.
Eskiden öylemiydi,herkese güvenirdin.
Para,pul sorun olmaz,kolay alır verirdin.

Ayak üstü bin yalan,söylüyor artık insan,
Yandığının resmidir,boş bulunup inansan,
Maalesef bu zamanda,söz değerli olmadı.
Sözüne güvenecek düzgün insan kalmadı.

Herkes güvensiz değil,güvenilen de çıkar.
Nadirdir böyleleri,gerisi yürek yakar.
İyi tanımıyorum, güveneceğim niçin?
Dikkatli olmak iyi,kazık yememek için,

Böyle yaparsan eğer,belki mutlu olmazsın.
Tedbirli davranırsan,asla kazıklanmazsın.
Dostunu iyi seçip,dikkatlice yaşarsan,
Asla zarar veremez,bahsettiğim o insan,

Sana söylediğimi,bende yapamıyorum.
Kazık yememek için,uygulayamıyorum.
İnan başkalarına,kolay nasihat vermek,
Aslında kolay değil,hayır demeyi bilmek,

Benim yüzüm yumuşak,ne yaparsam kabahat,
Bütün söylediklerim,kendime de nasihat,
İnsanlara güvenmek,yazılıysa kaderde,
Çok kazık yiyeceğim,ileri ki günlerde.