7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
941
Okunma
Son dönemece girerken yaşam,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Mevsim kara kış, zamansa akşam,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Tenim buruşuk, alnım kırışık,
Ayağım aksak, aklım karışık,
Batı yönünde solgun bir ışık,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Sam yeli yakmış, kuru fidelik,
Artık filiz de vermez üstelik,
Zamanda şimdi, bir kara delik,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Soldu boynumda, ömür takısı,
Sağ yandan gelen çiçek kokusu,
Sol yandan vuran nar’ın yakısı,
Çeker hep beni, kendine doğru.
Kim kanar artık sahte altına?
Yükselmek varken Rabb’ın katına,
Dönüp de baktım yerin altına,
Çeker hep beni, kendine doğru.
(İstanbul:29.04.2006)
Cevap Yaz