Büyük ova beyaz, sessiz, hareketsiz duruyor.
Gürültü yok, ses yok; sönmüş tüm hayat,
Bazan, kaygılı bir sızlanma oluyor fakat,
Barınaksız bir kaç köpek korulukta uluyor.

Havada şarkı yok, ayaklarımızın altında anız yok şimdi.
Kış bütün gelişmelerin üzerine yıkılmış;
Çıplak ağaçlar ufukta dikiliyor, yaprakları dökülmüş,
İskeletleri beyazlaşmış, hayaletler gibi.

Ay geniş, solgun, sanki telaşlı.
Denebilir ki o , büyük, soğuk gökte üşüyor.
Kaygılı bakışlarla dünyayı dolaşıyor,
Gitmekte aceleci, ıssız görüyor etrafı .

Ay fırlattığı soğuk ışınları üstümüze düşürüyor,
Uzaklaşırken saçtığı, düşsel parıltılarla;
Soluk parlaklığının tuhaf yansımasıyla
Kar hüzünlü şekilde, uzaktan görünüyor.

Ey! Küçük kuşlar için ürküten gece!
Buz gibi bir rüzgâr titreyerek koşuyor caddelerden;
Beşiklerin gölgeli barınakları artık olmadığından
Uyuyamazlar donmuş ayaklarının üstünde.

Buzlanmanın kapladığı büyük çıplak ağaçlarda
Tir tir titriyorlar, orada korunmasızlar;
Sonu gelmeyen geceyi, gündüze dek bekliyorlar,
Karı seyrediyorlar kaygılı bakışlarla.

Guy de Maupassant
Çev. Sunar Yazıcıoğlu