Bir şiir yazacaktım değil mi sana?
Özür dierim; unutmuşum, kızma bana
Aslında gerek yok şiir yazmaya, aynaya baksana
Şiiri siir yapan sensin, anlasana!

Niceleri geldi, geçti hayatımdan
Dostluğunu yaşarken her anımda
Hiçbirinin tadı kalmadı damağımda
Öyle ki seni yaşar oldum her anımda

Cümlelerim bir aşığı andırabilir
İçindeki sen de bunu yanlış anlayabilir
En ufak bir kelimeyi dahi yanlış anlarsan
İçimdeki ben de bir ömür kırgın kalabilir

Dostluktur bu dostluk! Aşkın da ötesinde
Nihayetinde birbirine ihtiyaç duyar her seferinde
Benim ihtiyacım sen değil; içindeki dostluğundur
Bana sahip çıkmalısın, ki bu, boynunun borcudur

Insanlık halidir; bazen düşünüyor bazen de özlüyorum
Kimi zamanlarda yolunu gözlüyorum
Sen beni her seferinde eksen de
Her şeye rağmen seni hâlâ seviyorum