Artık o kadar yorgun,
biharapki gönlüm.
Aklım, duygularım..
Kendi kendimle hesaplaşmak dahi yetmiyor rahatlatmaya.
Ruhum sanki prangalara vurulmuş
bir mahkum gibi sıkıyor bedenimi.
Gözlerim, gördüklerinin ötesine gitmek için çabalıyor
boşuna boşuna.
Anlatmak istediğim ;
Kimseciklerin anlayamayacağı bir boşluğun içerisindeyim şu an.
Şu odada ve ıssız bir girdapta.
Bu boşluk nerede, nasıl dolar
bilmiyorum.
Tek bildiğim çok yorgun ve biharap olduğum.
Bazen diyorum neden neden böylesin?
Yaşasana herkes gibi sıradan,basit..
Mesela uyan ve kahvaltı yap
tv izle, işe git.
Sıradan insanlar gibi
konuş, takılma detaylara
İnsanların dertleriyle dertlenip kendini harap etme.
Takılma işte takılma bu kadar
yalan hayatın yalandan da sorunlarına.
Nasıl olsa bitmiyecekmi?
Bir gün ansızın aldığın nefes kesilmiyecekmi?
İşte o zaman ;
O kadar uğruna çaba sarf ettiğin kişiler,
O kadar uğraştığın, mücadele ettiğin ümitler.. Hayaller..
Ve bu sahte dünya ;
Biranda son bulmuyacakmı?
Ebedi ve sonsuzluk o an işte
Tamda o anda başlamıyacakmı
senin için.
O halde kalksana Bahar kalksana!!
Neden hala nefsine yenik düşüp biharap olmaya devam ediyorsun ki?
Neden diyorum neden?
Ama dursana ya dursana!!
Birdakika sen yapamazsın biliyorum
sen yapamazsın!!
Biharap gönlünle.
İnsanlardan soyut iç hesaplaşmanla.
Ve inceden çalan o güzel müziğinle.
Buz kesen
bir aralık gecesi seni en iyisimi baş başa bırakayım.
Haydi hoşçakal..!!