Noyan Atalay’ın Anısına...
Bir insan tanıdım, hiç tanışmadığım.
Beyaz kanatlar geçirip omuzlarına,
Gün batımını
bulutların üzerinden
İzlediğini öğrendiğim.
Gerekmez ki tanışmak, tanımak için bir insanı.
Bir çift göze bakarım.
-Çoğu gerçekten daha gerçek olan.-
Uçup gidenin pırıltısıdır
O gözlerden, gözlerime yansıyan.
Olduğun yerde
gülümse.
Uzat ellerini uzandığın
bulutundan
yıldızlara
Işıklar saç karanlık
gecelerde
Özleminden bekleyenlere.
Biz yeryüzünün kahrını çekenler, ağlayabiliriz
Sen
gülümse.
Nice hayatta yaşlanacaktır ömrün.
Belki henüz doğmamış çocuğumun adında.
Bir insan tanıdım.
Kendimi,
O hiç tanışmadığım insana,
Mısralar adarken buldum.
Şimdi mutluyum…
09.05.2008 / 16.54
Cevap Yaz