4
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
748
Okunma
tel tel dökülür saçların
kırıldığı yerden
her sabah toplarsın yastığından
baş koyduğun düşleri
dört duvar
söylenir ardından
dilinde sitem
dudaklarında adımdan kalma bir alışkanlık
sesli harfleri yutarsın genzinde
kalbine gömdüğün yerde
zakkum sular gözlerin
ne vakit ışıkları kapar
göz bebeklerini büyütür karanlıklar
kaçmak istersen eğer
kendinden
ve bensizlikten
gel,
ben de sensizliğin ertesindeyim
yastık altı birikmiş ayrılıklar var göz çanağımda
yak ışıkları hadi
göz yordamıyla..
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz