"İnsanın Allah katındaki değeri,
Kalbindeki derdi kadarmış.."

Ey sevgili ben bu söze inanmış olsam Yaradan’ın katında
Benim değil senin o bilemediğim değerin en yüce katlara ulaşırdı inan ki

Bu onulmaz bu dayanılmaz derdi Kalbime sen bıraktın bütün haşmetiyle çünkü
Bir mükafatı varsa eğer sen olurdun bunun gerçek sahibi
Benim dert defterimin tuttuğu hesaba göre ey Sevgili

İnan ki ey Yar;
Sen bütün kapıları benim yüzüme kapatmış olsan da bir bir
Ben gözümü senin gül cemalinin hayaliyle açıp kapatıyorum
Hasta yatağımda her gün

Sen benim adımı hem aklından hem kalbinden silip atmış olsan da
Ben senin adını en aziz bir dua gibi zikrediyorum gam yüklü her anımda

Sen bana seni unutmak zor olacak diyip çoktan unutmuş olsan da
Benim için Tanrı’yı unutmak demek olurdu yine de seni unutmak!

Şekli ne olursa olsun sen bana Allah’ın bir lütfusun diyip
Bunların hiç birinin adını koymasan bile
Ben seni lütufların bin bir şekliyle nakşettim kalbime

Ve
Bu alemde derdi ve değeri dağlar kadar yüce olanların
Hiçbir alemde kutsanmayacağına inanıyor
Elemlerle yıkanan yüreğim şimdi

Hayallerini düşlerini umutlarını çocukça saf temiz sevinçlerini
Ve
Başına ilk kez gelen mucizevi mutluluğu
O alıyor elinden yüzünün artık güleceğine inandırarak seni!

Taparcasına sevdiğin insanı aracı koyarak yakıyor alev alev
O biçare o Aşk dolu yüreğini…


"Gittin bu gidiş bence ölümden de beterdi
Gönlüm geri dönmez o giden sevgili derdi
Hicrinle solan gam dolu ufkumda her akşam
Rüzgarlar elem şarkısı söyler de geçerdi"