Hatırladığım ilk çaydanlık, kocaman mavi emaye bir çaydanlıktı. Üstünde demliği olmayan. Sapı sağa sola yatabilen. Her akşam ve sabah o mavi çaydanlıkta demlerdi annem çayımızı. Sonrasında alüminyum dedikleri daha parlak ve üzerinde demliği olan çaydanlıklar geldi kuruldu ocağın üstüne. Zaman içerisinde onlar yerini çelik olanlarına bıraktı ve bazen demlikler porselen olanlarla yer değiştirdi. Şu anda benim çelik çaydanlığımın üstünde porselen bir demlik var mesela.
Sözü şuraya getirmek istiyorum ister emaye, ister alüminyum, ister çelik ister porselen olsun demlik, çay ister ince belli bir cam bardakta sunulsun, ister geniş ağızlı bir porselen fincanda, isterse de kocaman bir kupada, estetiğinden hiç bir şey kaybetmiyor.
Bi kere sıcak içiliyor ya o yeter, kabını tutuyorsun elin ısınıyor bu soğuk havalarda, bir yudum alıyorsun için ısınıyor.
Yazın, çay bu güzel şiirleri sonuna kadar hak ediyor.

Bu sabah tarçınlı içiyorum çayımı ha bir de şiirli, sayenizde elbet.

Teşekkür ediyorum, saygılar, selamlar...