Ben seni hiç görmedim ki
Yalnız kaldığımda sevmeyi özledim
Soğuk düşlerimde belki gelir diye bekledim
Ellerim üşüdüğünde sıcak yüreğini
Göz uçlarından bakışlarını özledim

Yardımseverliğini nasıl unuturum
Akşamları eve döndüğümde
Kızaran sobanın etrafına dizilişimizi özledim
Kenarında slak sarı saçlarını tarardın
Kahverengi gözlerini ve seni özledim
Közlelenmiş kestane gibi
Mısır patlağı gözlerini
Bir kenarında su kabının gönül sıcaklığını
Acılı tarhane çorbasını yudumlamayı
Ve beni sabırsızca beklemeni bu kış akşamlarında
O kınalı sımsıcak ellerini özledim

Sarı picamaların kokusunu
Kollarımda kaybolan sevecen bakışlarını
Kaç yıl oldu görmediğim seni
Akşamları yemeği unuttuğumuz da olurdu ocakta
Kararan bulutları gördüm gökyüzünde hep ağlaşırdı tabiat
Yokluğunsa bunlardan daha acı geldi
Kör olası bakışlarımda aradım seni
Gözlerin ışık olurdu her an bana
Hala göremedim seni
Üzerinden kaç yıl geçti mevsimlerin
Neden göremedim biliyor musun
Ben seni görmeden de sevdim arkadaşım
Öylesine sevdim ve;
Özledim

Behçet Bük 6.12.2017/Eskişehir Saat 14.00’’