0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1158
Okunma
ne varsa hiçliğe doluyor
aklımı alıp sonunu anladığımda düşlerim yoktu
geri dönüp yeniden başlamayı istedikçe
aynı yöne kıvrılan suyun akıbetine dolup
o sonsuz yok oluşa varıyordum
iki ara kendim olup yansımalar dehlizinde
zamana yenilmiş duygularımın
neler biriktirdiğine inanıp varlığımı kendimle buluşturdum
sonra buruşturup fırlattım yıldzlara
içimizden geçip bize benzeyen yüzlerin
güçlü sevgisi ile uyandık hayata
rüyasına yalvaran sesin arkasında başka bir ses
silindikçe siliniyordu
yeniden başlıyorduk umuda tutunarak
bir akşam bir sabah tekrarlayıp duruyorduk
kaybetmek için bize ait olan umidi
karmaşa kalabalık ve çaresizlik
herkes aynı acı ile göğe haykırdığında
ellerimiz o sonsuz boşluğa gerildi
söz verdim kanatlarım iyileşir iyileşmez veda edeceğime.
