3
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
867
Okunma
susarsın,
kaşık sesi gelmez bardaktan
sepyadır artık
tüm manzaralar
önce gülüş düşer yüzlerden
sonra
o gülüşe olan sebepler
hüznün gölgesi uzar
kalanın bakışlarındaki uçsuzlukta
öpücüktür soğuyan
dudak kenarında
kendi başına buyruk olmaktan mutluluk duymaz kelimeler
her cümlenin kafesi açık olsa da
kanat çırpmıyor
yükünü terk edememiş özne
ah vefa
ipotek konmuş bir vicdanın
yarasında
sığmaz kabuğunun altına
şimdi herkes kurtarıcı rolünde
inansın diye
güvensin diye
sevsin diyedir her bakış
her söz işçisi
saklar aslında
kurtarılmak istendiğini
sen,
bana benziyorsun bir-az
kaldır yüzünü
aç avuçlarını
korkma
iç sesinin yankısını duyduğunda
ama ne olur
renk ver
şu solgun manzaraya..
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz