20
Yorum
28
Beğeni
0,0
Puan
2087
Okunma

Biliyormusun sevgili..
Seni ilk gördüğümde.
Öyle bir telaş sarmıştı ki içimi.
Ve ben..
Hiç tatmadığım bir duyguyla,
Yüreğime ilmek ilmek nakşetmiştim ,
Gülüşlerinin gizlerini..
Gamzelerinde pembe pembe açan mimiklerini.!
Seni..
O yüceliğinle,
O erişilmezliğinle
Gönül köşkümde ağırlarken bile,
Meğer sen bana..
Ne çok uzaklardaymışsın..!
Ve
Umutlarımı hepten yitirdiğim,
O son geceden sensiz bir güne,
İlk kez göz açtığımda;
Bir zamanlar..
Sevgi rüzgarlarından güç alan
Yelkenlerim..
Tıpkı yüreğim gibi sönmüş..
Dümenimse, can evinden kırılmıştı.!
Ve ben..
Kuruyan göz pınarlarımın
Sığ sularında karaya vurmuştum..!
Meğer ben seni,
Çaresizliğime her ağladığımda ..
Göz bebeklerimin buğusunda görüp,
Hayallerime,onmayan umutlarıma yormuşum..!
İşte o yüzden..
Şimdi ben..
Dört nala sonsuzluğa koşan
Bir yılkı atının yelelerine sıkı sıkıya sarılıp
Bu diyarları terk ediyorum..!
Ben ..
Bu uykulu,bu hayali alemin
Kollarına seni,sere serpe bırakıyorum..!
Hiç unutma emi..
Yüreğime kazındığını,
Sonsuzluğa dek hiç unutulmuyacağını..!
Sen..
Hoşca kal..!!
Hayallerimin,rüyalarımın kadını..!
26.11.2017 / Berlin
mAHMUT mÜCAHİT öZDEMİR