Bir güzele vuruldum, adını anamadım.
Susuzluktan çatlarken, göllerde kanamadım.
Hiçbir dünyalık sevda, doyurmadı ruhumu.
Ateşlere atladım, ıslaktım yanamadım.

Beyaz olsun diledim, yüreğim yağan kardan.
Bin bir çiçek topladım, dağdan tepeden kırdan.
Hep arınmak istedim, ruhumu saran kirden.
Kırklandım gözelerde, bir türlü yunamadım.

Sallanırken “Hak” diyen, tahta beşikler gördüm.
Tebessümlü yüzlerde, nurlu ışıklar gördüm.
Birbirini delice, seven aşıklar gördüm.
Aşkı Allah yarattı, seveni kınamadım.

Hep bahane aradım, kendimden kaçmak için.
Neler vermezdim neler, gül olup açmak için.
Kuş olmaya özendim, Semaya uçmak için.
Vakit geceymiş meğer, uçtum da konamadım.

Menzile varılır mı, boşlukta süzülmekle ?
Kara kış biter mi hiç, soğukta büzülmekle ?
Otuz yedi yıl geçti, ağlayıp üzülmekle.
Buz kesti yanan yürek, yine de donamadım.

İsmail SIKICIKOĞLU
SAVAŞTEPE/BALIKESİR
K.S