Penceresinden el salladığın ilk trenle gittin
Son kez baktım buğulu, yosun yeşili gözlerine
Dikkat kesildim yüreğinden akan son sözlerine:
"Sana bir yeşil trenle geri döneceğim" dedin

Tek umudum sadece döneceğini bilmek oldu
Masum gözlerim kahroldu, mavi gözyaşıyla doldu
Kalbimdeki gonca dün açmıştı, bugün geri soldu
Ayrılık rüzgarı esti, onun yaprağını yoldu

O günden sonra hep bizi ayıran istasyondaydım
Belki de her şeyin bittiği ufuksuz bir yoldaydım
Hayali bir yeşil trenin gelmesini bekledim
Eskiden hatıra umuduma hüznümü ekledim

Sayamadım aradan kaç tren, kaç koca yıl geçti
İstasyondaki saç rengim siyahtı, beyazı seçti
Düşündüm buraya gelen trenler hiç yeşil değil
O yeşil tren yaşlanan ömrümden ne zaman geçti ?

Dayanamadım karar verdim :"Sonsuza gidiyorum"
Eskisi kadar çok umudum kalmadı artık biliyorum
Sen vefasızsın belki ama ben hala seviyorum
Yine de son bir kez:"Belki gelir Allah’ım " diyorum

İşte yine bir tren sesi geliyor çok uzaktan
Vücudum tamamen soğudu sıyrıldı o sıcaktan
"Tamam" dedim kendime son umutla ayağa kalktım
Renkli gözyaşlarımı silip gelen trene baktım

Bir yeşil trendi, usulca bana doğru yaklaştı
Adımlarım farkında olmadan gittikçe sıklaştı
Dört kişinin omzunda tanıdığım biri yaklaştı
Gözyaşlarım tana taneydi ama artık sıklaştı

Evet, dediğin gibi geldin, sen sözünü tuttun
Söyle bana birtanem ölümü bensiz nasıl yuttun ?
Şimdi karşımda bir musalla taşında yatıyorsun
Kalbimde de son akşam güneşi oldun BATIYORSUN...