Derdimiz...
Biraz tuz,biraz biber değilmiydi.?
Bir lokma ekmeğin yanında.
Neyimiz eksilirdi...
Biraz sabırla...
Aza kanaat etseydik,
Ne olurdu sanki..
El kapısında,
Sevgi şevkat dilenmeseydik.


Sermeseydik...
Gururumuzu ayaklar altına,
Değermiydi hiç,
Onca aşağılanmak,onca çirkeflik..
Alın terimizin bir tek damlasına..!

Kimbilir..
Belki de,
Katlanmazdık o zaman,
Hans´ın... Petra´nın..
O alaycı,o küstah tavrına.!

Sebep neydi...?
Neydi bizi mahkum eden,
Kuru bir yaprak gibi
Savurup,gurbet ellere düşüren.
Açlıkmıydı,sefaletmiydi sahiden.?


Şimdi..
Bir fazlamız mı var..?
Yurdumdaki
Memurundan,işçisinden..!

Oysa gurbet ellerinde..

Karı koca koşar,ek iş peşinde,
Bi haberdirler hep, olan bitenle.
Çocuklar sokakta,bilmez nerede,
Okullarda mahsun, garip çocuklar..

Bir ev bir mülk daha, alalım derken,
Kimi kalpten oldu,kimi mideden,
Kimi kızdan oldu,kimi gelinden,
Yarını karanlık,garip çocuklar.


Dünya’yamı geldik, yoksa biz erken.?
Yıllarmı kısaldı,dönelim derken.
Gözler göre göre, gençlik giderken,
Veballeri çeken,garip çocuklar..!








Mahmut M. Özdemir