Geçen gün Seval gelmişti
dereden tepeden konuştuk
epeyi bi lafladık

sonra aniden
yani ikimiz aynı anda söyledik adını
içim cııız etti
uzun bir süredir adını anmamaya
seni düşünmemeye gayret ediyordum
büyü bozuldu

ağlamamak için zor zaptettim kendimi
Seval’in de hiç suçu yok kızcağızın
o da seni özlemiş besbelli
o da çok üzüldü
söylenip durdu kendine
iki erkek evladın varmış
eşin hastaymış
evlerden uzak
şu kötü hastalığa yakalanmış
korkuyormuşsun
senin adına üzüldüm

derken kapı çalındı
bu kez benimkiler geldi
iki arslan parçası
ikizler oğullarım

zamane çocukları işte
şirlerimle dalga geçiyorlar
çiçekçi kadın ne demişti baba diyor
katıla katıla gülüyorlar

bilirsin işte
senin de başında
ne güzel çocuk olmak
ve ekliyorlar
bu vakaa milattan önce miydi baba
yani annemden evvel mi
diyerek sululuklarını sürdürüyor keratalar

kimse bilmiyor ne acılar çektiğimi
ama hiç hiiç pişman değilim
bu mektubu
kabil değil sana gönderemem
ama ne yapayım kağıtlara döküyorum içimi
hayat insanı nerelere sürüklüyor

Seval biraz daha oturup gitti
ben de bunları yazıyorum sana
oğlanlar da beni unutup geçtiler internetin başına
Allah’tan - yakamı zor kurtardım dillerinden
onları da göreceğim bakalım
böyle gülebilecekler mi

artık eskisi kadar resim yapamıyorum
grip te olmuyorum
sanki yağlı boya ile gribin bir ilintisi varmış gibi
hem gribin de mikrobu bulunmuş
ah ne olur bir de aşkın mikrobu bulunsa

2/Ağustos/2011/Salı/Bodrum

Yüksel Nimet Apel