Birinci lamba söndü hava karanlıktı
Gözleri süzüldü kalbi ise pır pırdı


Yüreğine vuran nabız düzensizliği
Birden mutluluğun ilk habersizliği

İlkler gök yüzüyle düşerdi
Cemre gibi cemre gibi


Sen bir geşte çıktın uzaklığın karşısından
En büyük vuslata hasret;en küçük gurbete vuslattın

Gözlerinde ilk defa,öncekilerin ilk olmayanından,
Bir geşt-i ümran çıktı yüreğinden

Gönlündeki güzelliği,kalbinin sıcaklığını yüreğine bir ilkbahar meltemi
Edasıyla,edası seslerinin ilk ılık meltemi
Ve ilkbaharda ılık meltemleri kimse önemsememesi
Belki de senin; bu gönlün geştin de zirveyi
Kalpteki Everest’i aralaması
Bir tebessümündeki suret doğrulaması
Onun kalbin naaşından uzaklaştıran
Ve kendi mezarına çiçek götürmeyi engelleyen
Ve kendi mezarına çiçek götürmeyi unutturan
Son doğru olması
Geştin, ilk defa doğruluğunu kanıtlamasıydı
Bu geştin, Geşt-i Ümran olmasında saklıydı