1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
738
Okunma
Uzaklarda bir köy düşündüm, sensiz
Güneşi yok, karanlıklar içinde…
O köyün çocuklarını düşündüm,
Bilgiye aç bir ışık beklemekte.
Sarıca saçlı bir çocuk düşündüm,
Mini mini, gözleri gülümseyen…
Uzanan bir el, bir dudak düşündüm,
“Öğretmenim!” diye elini öpen.
O fırtınalı günleri düşündüm,
Her yer yağmur, çamur ve kar içinde…
Seni gördüm, seni düşündüm ben
O uzaklardaki boş köy evinde.
Yıllar sonrasını, seni düşündüm,
Siyah saçlarını aklar bürümüş…
Ve diktiğin fidanları düşündüm,
Ulu çınarlar kadar çok büyümüş.
Şanlı köy öğretmenini düşündüm,
Kendi yolunda sessizce yürümüş…
Ve seni düşündüm can öğretmenim,
Sessiz sedasız, ama mutlu ölmüş!
Mustafa YÜKSEL
5.0
100% (3)
Cevap Yaz