Fino mahallenin tek sahipsiz köpeği,
Ne aşı parası harcandı onun çocuklarına,
Ne yeşil kart verildi sağlık bakanlığınca,
Emekli maaşı da bağlanmaz bizim yetim fino’ya.

Gözleri henüz açılmış üç kediciğin,
Anaları kaldı zalim tekerler altında..
Olayın tek tanığı Fino oldu o gece karanlığında;
Elvermedi olacaklara, cız etti yufka yüreği,
Yedi yavrusu ile birlikte üçüzleride alıp koynuna,
Allah’tan Fino emzirip doyurdu öksüz kedicikleri;
Ve aldı azrailin elinden,
Hepsini de gerisin geri...

Geç oldu ama iyi oldu benim bu yaptığımda,
Önce millete önerdim yılın anası seçilmesini;
Sonra onunda yurttaşlığa alınması için,
Devlet Baba’ya verdim mühürlü dilekçemi!

Biliyor musun ey soylu köpek?
Bugün nüfusuma da aldırdım seni,
Ve yirmi dört ayardan yazdırdım künyeni...

Yalçın Öner


Not: Köpek de olsa, Anne annedir ve ANNE’lik bence böyledir. (Yavrusunu daha öpüp koklamadan cami avlularına terk eden ya da boğup atan taş kalpli canavarları nefretle kınasam ne yazar.)
Tüm annelerin ( insan da olsa, hayvan da olsa, böcek de olsa... ne olursa olsun, kendinden bir eş doğuran işte) anneler günü bir gün değil her gün kutludur derim.
Çünkü dünyada en şerefli olgu ve duygu ANNE olmak bence.


« Önceki