yalnız gecelerde geliyor muyum aklına
seninde zemheride yanıyor mu bedenin
ağustos sıcağında üşüyor musun
uykuları haram ettin mi gözlerine
gözyaşlarında boğuldun mu söyle

sabah olmasını bekledin mi cam kenarında
duyduğun ayak seslerinde irkildin mi hiç
puslu sokak lambaları yanıp sönerken
geceler boyu iç çekip ağlamak istedin mi

başını yastığa koyduğunda daldın mı hayallere
yaşattın mı düşlerinde beni
sisler arasından tuttun mu ellerimi
döküldü mü dudaklarından sevgi sözcükleri

şimşekler çakıp yağmur vurdukça pencerene
irkilip de yatağından sessizce
bitirdiğin sevgine
ah ettin mi kendi kendine

benim neler yaşadığımdan yok ki haberin
yaşamadın yaşatmadın sevgimi
akan gözyaşlarımı yüreğime hapsettim
aldığım her nefeste soluyorum seni

bir gün sen de anlayacaksın
kışların bahar olmadığını
çorak toprakların susuz kalmayacağını
ve boşuna ağladığını
kırmak istesen de ayağındaki prangaları
yüreğin nasır zincirler pas tutmuş olacak ...




Refik
23 . 11 . 2017
İstanbul