İki çift göz...
İki kalp...
İki çift el
Son kez bakıyordum gözlerine
Son kez kalbim seninle
Ellerimse son kez ellerinde
Zaman hızlıca akıp giderken ırmak gibi
Dudaklarım lal olmuştu senin karşında
Bekledik öylece...
Ne ben konuşabildim ne de sen
Konuşması gereken bendim biliyorum
Ama seni orada öylece bırakmak o kadar zordu ki
Yılların alışmışlığı vardı üzerimde sana dair
Hala susuyorduk!
Konuşansa sadece gözlerdi...
Gidişime kal demedin ya
Son kez olsun sana seni seviyorum diyemedim ya
Yüreğimde burukluk vardı sana dair
Önce gözler ayrıldı birbirinden
Dudaklarsa hala suskundu gidişime
Ellerimse hala ellerinde...
Kafamı kaldırıp gözlerine bakamadım bir türlü
Giden bendim ya
Seni terkeden bendim ya hani
Zor geliyordu seni orada öylece bırakmak
Ellerimi yavaşça ayırdım ellerinden
Yıldızlar gibi usulca kayıyordum hayatından
Gözyaşlarım gidişime akıyordu
Erkekler ağlamazmış sözde
Görüyordum ki sende ağlıyordun...
Biliyorum ikimiz içinde zordu gidişim
Ne de olsa yılların alışılmışlığı vardı üzerimizde
Kalbim gitme diyordu kal onunla
Gitmeliyim dedi bir an lal olmuş dudaklarım
Suskunluk bozulmuştu aramızda
Sense hala susuyordun...
Seni seviyorum demek geldi içimden
Sonra dizginledim bir an kalbimi
Sen kal gitme demedin ki bana
Baktın ardımdan öylece
Zaman ırmak gibi akıyordu
Gitme vakti gelmişti artık...
Arkamı döndümm ve yürüdüm usul usul
Eller ve gözler ayrılmıştı birbirinden
Ya kalpler...?