sonra
kendini defterin sayfalarına
bırakan o kelimeler
alınca hükmünü
çözülmez düğümlerle
bıraktı avuç içlerime mührünü ki

işaretidir
oyuncağına küsmüş bütün çocukların...

ıslanmış kirpikler...

aşka biçilen değer
kabuğu soyulmuş bir ruhun
içine dokunması bir elin ki
uzAKtan ve çok derinden
omuzuna ve kürek kemiklerine
çarpan bir b-akışın
gamzesinde bir DÜŞü s-aklayAN
simyacısı olur.
fısıltısında bir sesin/nefesin
ıslanan bütün dudAKlar...

nefret ve isyan yok...
en kuytu yerlerinde bile odanın
mavi renge bürünmüş yüzlerin
gözbebeklerinde büyüyen sabır
ve sevdanın bütün dillenmiş sözleri
sıcak şimdi.
yakıyor ve çarpıyor yeniden
merhaba sana/sadece sana
damarlarımı zorlayan kadın.
kadınım..

gerçeğine aç kalmış bütün sorguların
eksik bir cevap buluyor
tuzundan soyunurken Nil sabırla
ikiye ayrılıyor nehirlerim
ve öyle tuaf bakma bana
secde ediyorum aşka ki
içimde son/baharı
yaza çeviren sen
geçip geçip karşına
gözlerimi dikiyorum tenine
kurtulmak istemediğim bir salgın
yürürken içime..





(...)