zımmen bakan gözlerinde
hükmen yenildim





ben,
ellerinden men cezası almış
sokağınızdaki serseriyim sevgilim





aşka inanmayan kadınlar geçiyor tekin olmayan saatlerde
kalpleri,
karo taşlarının birleştiği yere basmanın uğursuzluk getireceği batılını inanç yapan adımları altında
üzerine basa basa
topuk boyu uzun
umudu kısa yollara revan oluyor aşklar





refakat etmek istiyorum dertlere
derman olacağımdan değil hani





ama hepsi tutuldukları hastalığın son safhasında
kalpler rehin
tenler, revir olmuş esarete





hangi renge değsem
soluyor gözler





kimi ellerini bırakmış
kimi kalbini
kimi elmacık kemiğini





sigaram sönüyor sevgilim
daha çok kalmak isterdim
isterdim de
kül düşecek kağıda





üstelik kış
eskisinden daha çok üşütüyor ayak üstü beklemek





sen bunu mektup say
gözlerimi baş ucundan ayırma


adımı kat kahvene


karıştır


çek sonra içine


o pencere önünde..