Kalbimdeki bu yangını, kim nereden görecek yâr?
Ateş yanmayan bir yerden hiç böyle duman mı çıkar?
Gönül bahçem zaten talan, içerimde fırtınalar,
Bölük pörçük oldu gayrı, silinmek de hatıralar

Kuru bir yaprak misali, savurdular ikimizi,
Sen gayri çok uzaktasın, ben sensizim buralarda
Sinem üstünde kor ateş, ciğerimi erimekte,
Gözyaşlarım pınar oldu, gönlüm dersen ahuzarda

Kavuşur muyuz bilemem, zaman durmak nedir bilmez
Ecel gelir alır canı, vaktini hiç haber vermez
Boşunadır feryat, figan, ne söylesem fayda etmez
Alın yazısını yazan, neden yazdığını silmez?

Âşık Erman kime desin, derdim böyle çoktur benim,
Göçer gider dert kervanı, yolculara katılmışım.
Âşk denilen bu deryadan, çok vurgun yemiş yüreğim,
Türap olmuş ten bedenim, kabristana atılmışım

22.11.2017
Erman Ulusoy/Kırklareli